Posąg znajduje się w muzeum pod kaplicą. Ekspozycja mieści się w dolnej kondygnacji kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w. Górna kondygnacja (kilkakrotnie przebudowywana) to kaplica Matki Bożej Kębelskiej. Muzeum powstało w 1995 r. z inicjatywy Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy i ówczesnego proboszcza ks. infułata Jana Pęzioła.
Posąg przedstawiający postać nieokreślonego świętego. Posąg rzeźbiony jest w drewnie, styl barok.
Postać "en pied", co oznacza z języka francuskiego "do stóp". Jest to jedno z czterech głównych ujęć w sztuce pokazujące przedstawienie całopostaciowe w pozycji stojącej.
Prawa noga ugięta w kolanie, tors i ramiona odchylone w prawo. Głowa podniesiona do góry, twarz z brodą i długimi wąsami. Włosy długie podwiane na lewe ramię. Suknia do stóp, przepasana. Na lewym ramieniu fragment płaszcza, przerzuconego do przodu po stronie boku lewego i podwieszonego na pętli paska. Spodnia powierzchnia płaszcza dłutowana w prążki. Ślady polichromii w kolorze kości. Posąg należy do pary posągów ołtarzowych przechowywanych w tutejszym muzeum.
Posąg znajduje się w muzeum pod kaplicą. Ekspozycja mieści się w dolnej kondygnacji kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w. Górna kondygnacja (kilkakrotnie przebudowywana) to kaplica Matki Bożej Kębelskiej. Muzeum powstało w 1995 r. z inicjatywy Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy i ówczesnego proboszcza ks. infułata Jana Pęzioła.
Posąg przedstawiający postać nieokreślonego świętego. Posąg rzeźbiony jest w drewnie, styl barok.
Postać "en pied", co oznacza z języka francuskiego "do stóp". Jest to jedno z czterech głównych ujęć w sztuce pokazujące przedstawienie całopostaciowe w pozycji stojącej.
Prawa noga ugięta w kolanie, tors i ramiona odchylone w prawo. Głowa skierowana na wprost, twarz z obfitą brodą. Nad wysokim czołem kosmyk włosów. Suknia do stóp, przepasana, wyrzucona suto nad pasem po stronie lewego boku. Na plechach płaszcz, przerzucony częściowo na prawą stronę dolnej części torsu i podwieszony na pasku. Pasek ozdobiony sprzączką. Spodnia powierzchnia płaszcza dłutowana w prążki. Ślady polichromii w kolorze kości. Tył posągu dłubany głęboko. Posąg należy do pary posągów ołtarzowych przechowywanych w tutejszym muzeum.
Posąg świętego Wojciecha umiejscowiony jest na zewnątrz Kościoła, centralnie strojąc przed wejściem do kościoła, należy kierować się w lewą stronę. Posąg umiejscowiony jest w niszy w elewacji południowej Kościoła. Kościół w 2001 r. papież Jan Paweł II wyniósł do godności Bazyliki Mniejszej.
Posąg wykonany jest z piaskowca przedstawiającego postać świętego Wojciecha patrona Bazyliki Mniejszej. Święty Wojciecha był czeskim duchowny katolickim, biskupem praskim, benedyktynem, misjonarzem, męczennikiem. Jest świętym Kościoła katolickiego, apostołem Prusów i patronem Polski.
Według tradycji św. Wojciech miał być autorem pieśni Bogurodzica, co mimo iż nie znajduje potwierdzenia w materiałach źródłowych, w opinii Józefa Birkenmajera opublikowanej w monografii o utworze (1937) może być związane z prawdopodobną inspiracją dla utworu pochodzącą z kręgu misjonarzy, współbraci świętego Wojciecha z zakonu benedyktynów, przybyłymi z nim do Polski.
Styl posągu to eklektyzm.
Styl ludowy. Materiał i technika rzeźba w drewnie polichromia.
Stacja Męki Pańskiej - Ukrzyżowanie
Materiał: rzeźba w kamieniu. Technika wykonania: rzeźba, 1743 r.
Materiał: rzeźba w kamieniu. Technika wykonania: rzeźba, 1743 r.
Płaskorzeźba "Chrystus w koronie cierniowej"
Stosunkowo skromny portal składający się z węgarów i nadproża. Węgary w górnej części z uszakami, zdobione sznurem astragalu. Bogatsze nadproże w formie belkowania, z fryzem pokrytym dekoracją roślinną, z motywami roślinnymi. Nad fryzem lekko wyładowany, uskokowy gzyms, zakończony po bokach wolutami.
Styl renesans. Materiał, technika marmur, rzeźba
Strona 1 z 2