Miecz późnośredniowieczny ze zbiorów Muzeum Miasta Wąwolnicy
W Muzeum Miasta Wąwolnicy znajduje się niepublikowany do tej pory późnośredniowieczny miecz. Muzeum, w którym znajduje się ów zabytek posiada dość nietypową lokalizację, bowiem znajduje się w krypcie kaplicy przykościelnej. Powstało ono z inicjatywy księdza infułata Jana Pęzioła – ówczesnego proboszcza parafii św. Wojciecha w Wąwolnicy oraz Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy w roku 1995. W jego zbiorach przechowywane są interesujące zabytki związane z historią tego regionu, o chronologii od schyłkowego paleolitu aż po nowożytność.
Miecz, który znajduje się na ekspozycji muzealnej został udostępniony autorowi dzięki uprzejmości pani Wiesławy Dybały – Kustosza tego muzeum, a także księdza proboszcza Jerzego Ważnego. Według pani Jadwigi Teodorowicz – Czerpińskiej, która przekazała zabytek do muzeum, został on wyorany podczas prac polowych w bliżej nieokreślonym miejscu pod Nałęczowem.
Zabytek zachował się w dość dobrym stanie, jednym ubytkiem jest fragmentaryczne zachowanie głowni miecza.
Głownia miecza, która najlepiej datuje i pomaga określić typ zabytku zachowała się na długości 40,2 cm co stanowi w przybliżeniu 1/2 jej całości. Mimo to, z dużym prawdopodobieństwem możemy zakwalifikować ten egzemplarz do mieczy dwuręcznych typu XVII typologii Oakeshotta^. (M. Głosek, 1984, s.25). Głownia miecza jest stosunkowo wąska maksymalnie 5 cm przy zastawie. Na tej podstawie możemy przypuszczać, że miecz służył raczej do zadawania pchnięć niż cięcia. Przekrój głowni jest sześcioboczny o maksymalnej grubości 0,7 cm i 0,45 cm przy jej krawędziach. Zbrocze występuje na całej długości zachowanej części głowni i posiada szerokość około 1,5 cm.
Jelec miecza jest prosty, stosunkowo długi – 24 cm, otwór służący do nakładania go na trzpień rękojeści jest owalny o wymiarach 3,1 x 1 cm. Największa szerokość jelca wynosi 2,4 cm, przy końcach 1,3. Możemy go zakwalifikować do typu 6 typologii jelców Oakeshotta. Trzpień rękojeści jest wysoki – 19 cm dostosowany do trzymania oburącz. W przekroju prostokątny i zwężający się ku głowicy. Szerokość trzpienia przy jelcu wynosi 2 cm przy głowicy jest o 0,5 cm mniejsza. Grubość trzpienia wynosi odpowiednio 0,9 i 0,7 cm.
| Pole nazwa | MIECZ |
| Tytuł | MIECZ |
| Twórca | |
| Współtwórca | |
| Hasło przedmiotowe | Sanktuarium Polska Kościół Kościoły w Polsce Muzeum Sanktuarium Wąwolnica |
| Słowa kluczowe | Ołtarze Sanktuarium Wąwolnica (Polska) |
| Opis | Miecz późnośredniowieczny ze zbiorów Muzeum Miasta Wąwolnicy W Muzeum Miasta Wąwolnicy znajduje się niepublikowany do tej pory późnośredniowieczny miecz. Muzeum, w którym znajduje się ów zabytek posiada dość nietypową lokalizację, bowiem znajduje się w krypcie kaplicy przykościelnej. Powstało ono z inicjatywy księdza infułata Jana Pęzioła – ówczesnego proboszcza parafii św. Wojciecha w Wąwolnicy oraz Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy w roku 1995. W jego zbiorach przechowywane są interesujące zabytki związane z historią tego regionu, o chronologii od schyłkowego paleolitu aż po nowożytność. Miecz, który znajduje się na ekspozycji muzealnej został udostępniony autorowi dzięki uprzejmości pani Wiesławy Dybały – Kustosza tego muzeum, a także księdza proboszcza Jerzego Ważnego. Według pani Jadwigi Teodorowicz – Czerpińskiej, która przekazała zabytek do muzeum, został on wyorany podczas prac polowych w bliżej nieokreślonym miejscu pod Nałęczowem. Zabytek zachował się w dość dobrym stanie, jednym ubytkiem jest fragmentaryczne zachowanie głowni miecza. Głownia miecza, która najlepiej datuje i pomaga określić typ zabytku zachowała się na długości 40,2 cm co stanowi w przybliżeniu 1/2 jej całości. Mimo to, z dużym prawdopodobieństwem możemy zakwalifikować ten egzemplarz do mieczy dwuręcznych typu XVII typologii Oakeshotta*. (M. Głosek, 1984, s.25). Głownia miecza jest stosunkowo wąska maksymalnie 5 cm przy zastawie. Na tej podstawie możemy przypuszczać, że miecz służył raczej do zadawania pchnięć niż cięcia. Przekrój głowni jest sześcioboczny o maksymalnej grubości 0,7 cm i 0,45 cm przy jej krawędziach. Zbrocze występuje na całej długości zachowanej części głowni i posiada szerokość około 1,5 cm. Jelec miecza jest prosty, stosunkowo długi – 24 cm, otwór służący do nakładania go na trzpień rękojeści jest owalny o wymiarach 3,1 x 1 cm. Największa szerokość jelca wynosi 2,4 cm, przy końcach 1,3. Możemy go zakwalifikować do typu 6 typologii jelców Oakeshotta. Trzpień rękojeści jest wysoki – 19 cm dostosowany do trzymania oburącz. W przekroju prostokątny i zwężający się ku głowicy. Szerokość trzpienia przy jelcu wynosi 2 cm przy głowicy jest o 0,5 cm mniejsza. Grubość trzpienia wynosi odpowiednio 0,9 i 0,7 cm. * W tym miejscu pragnę podziękować dr Piotrowi Strzyżowi z Instytutu archeologii i etnologii PAN w Łodzi za konsultację. |
| Miejsce wydania | Wąwolnica |
| Wydawca | |
| Data wydania / utworzenia | X - XI w. |
| Typ | miecz - żelazo |
| Rozmiar | 66 x 24,5 cm |
| Sygnatura | |
| Język | |
| Jest częścią | |
| Prawa | |
| Właściciel praw | Parafia rzymsko - katolicka |
| Digitalizacja | Parafia pw. św. Wojciecha w Wąwolnicy |
| Lokalizacja oryginału | Dolna kondygnacja kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w., Kaplica Matki Bożej Kębelskiej, Wąwolnica, powiat puławski, województwo lubelskie, Polska |
