Zabytki
Opisywany skarb składa się z 265 monet srebrnych wybitych w latach 1604-1623. Jest jest jednorodnym zbiorem monet Zygmunta III Wazy. Jedyny wyjątek stanowi talar saksoński Krystiana II, wybity w 1604 roku. Poza tym skarb składa się w przeważającej części ze zdawkowych monet emitowanych w mennica Królestwa Polskiego. Ponad trzy czwarte monet to półtoraki koronne emitowane w latach 1614-1623. Jest ich 205. Wśród nich są trzy monety wybite w pierwszym roku emisji półtoraków, to jest w roku 1614. Na awersie tych monetek widzimy pięciopolową tarcze z godłami Królestwa – Orłem Białym i Litwy – Pogonią oraz herbem królewskiej rodziny Wazów – Snopkiem.
Opisywany skarb składa się z 265 monet srebrnych wybitych w latach 1604-1623. Jest jest jednorodnym zbiorem monet Zygmunta III Wazy. Jedyny wyjątek stanowi talar saksoński Krystiana II, wybity w 1604 roku. Poza tym skarb składa się w przeważającej części ze zdawkowych monet emitowanych w mennica Królestwa Polskiego. Ponad trzy czwarte monet to półtoraki koronne emitowane w latach 1614-1623. Jest ich 205. Wśród nich są trzy monety wybite w pierwszym roku emisji półtoraków, to jest w roku 1614. Na awersie tych monetek widzimy pięciopolową tarcze z godłami Królestwa – Orłem Białym i Litwy – Pogonią oraz herbem królewskiej rodziny Wazów – Snopkiem.
Opisywany skarb składa się z 265 monet srebrnych wybitych w latach 1604-1623. Jest jest jednorodnym zbiorem monet Zygmunta III Wazy. Jedyny wyjątek stanowi talar saksoński Krystiana II, wybity w 1604 roku. Poza tym skarb składa się w przeważającej części ze zdawkowych monet emitowanych w mennica Królestwa Polskiego. Ponad trzy czwarte monet to półtoraki koronne emitowane w latach 1614-1623. Jest ich 205. Wśród nich są trzy monety wybite w pierwszym roku emisji półtoraków, to jest w roku 1614. Na awersie tych monetek widzimy pięciopolową tarcze z godłami Królestwa – Orłem Białym i Litwy – Pogonią oraz herbem królewskiej rodziny Wazów – Snopkiem.
Para konfesjonałów znajdujących się w Kościele w lewej i prawej nawie. Konfesjonały umieszczone są symetrycznie na przeciw siebie, zwrócone frontalnie do środkowej osi kościoła. Kościół w 2001 r. papież Jan Paweł II wyniósł do godności Bazyliki Mniejszej. Ołtarz jest wolnostojący, za ołtarzem w tle znajduje się w prezbiterium.
Konfesjonały wykonane zostały w połowie XIX wieku, są w stylu neobarokowym. Wysokość konfesjonałów to prawie 2,5 metra. Wykonane są z drewna, gatunek dąb masywny. Ołtarze umieszczone są w niewielkim transepcie bocznym, znajdującym się w tylnej części Bazyli Mniejszej.
Nad każdym z konfesjonałów umieszczony jest obraz przedstawiający stację drogi krzyżowej. Konfesjonały zachowane są w dobrym stanie, pomalowane lakierem bezbarwnym.
Posąg znajduje się w muzeum pod kaplicą. Ekspozycja mieści się w dolnej kondygnacji kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w. Górna kondygnacja (kilkakrotnie przebudowywana) to kaplica Matki Bożej Kębelskiej. Muzeum powstało w 1995 r. z inicjatywy Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy i ówczesnego proboszcza ks. infułata Jana Pęzioła.
Posąg przedstawiający postać nieokreślonego świętego. Posąg rzeźbiony jest w drewnie, styl barok.
Postać "en pied", co oznacza z języka francuskiego "do stóp". Jest to jedno z czterech głównych ujęć w sztuce pokazujące przedstawienie całopostaciowe w pozycji stojącej.
Prawa noga ugięta w kolanie, tors i ramiona odchylone w prawo. Głowa podniesiona do góry, twarz z brodą i długimi wąsami. Włosy długie podwiane na lewe ramię. Suknia do stóp, przepasana. Na lewym ramieniu fragment płaszcza, przerzuconego do przodu po stronie boku lewego i podwieszonego na pętli paska. Spodnia powierzchnia płaszcza dłutowana w prążki. Ślady polichromii w kolorze kości. Posąg należy do pary posągów ołtarzowych przechowywanych w tutejszym muzeum.
Posąg znajduje się w muzeum pod kaplicą. Ekspozycja mieści się w dolnej kondygnacji kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w. Górna kondygnacja (kilkakrotnie przebudowywana) to kaplica Matki Bożej Kębelskiej. Muzeum powstało w 1995 r. z inicjatywy Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy i ówczesnego proboszcza ks. infułata Jana Pęzioła.
Posąg przedstawiający postać nieokreślonego świętego. Posąg rzeźbiony jest w drewnie, styl barok.
Postać "en pied", co oznacza z języka francuskiego "do stóp". Jest to jedno z czterech głównych ujęć w sztuce pokazujące przedstawienie całopostaciowe w pozycji stojącej.
Prawa noga ugięta w kolanie, tors i ramiona odchylone w prawo. Głowa skierowana na wprost, twarz z obfitą brodą. Nad wysokim czołem kosmyk włosów. Suknia do stóp, przepasana, wyrzucona suto nad pasem po stronie lewego boku. Na plechach płaszcz, przerzucony częściowo na prawą stronę dolnej części torsu i podwieszony na pasku. Pasek ozdobiony sprzączką. Spodnia powierzchnia płaszcza dłutowana w prążki. Ślady polichromii w kolorze kości. Tył posągu dłubany głęboko. Posąg należy do pary posągów ołtarzowych przechowywanych w tutejszym muzeum.
Podkategorie
Strona 5 z 14