Zabytki
Ornat znajduje się w muzeum pod kaplicą. Ekspozycja mieści się w dolnej kondygnacji kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w. Górna kondygnacja (kilkakrotnie przebudowywana) to kaplica Matki Bożej Kębelskiej. Muzeum powstało w 1995 r. z inicjatywy Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy i ówczesnego proboszcza ks. infułata Jana Pęzioła.
Ornat (łac. 'ornare' – ozdabiać; 'ornatus' – ubiór ozdobiony, wspaniały, strojny, ozdoba) – w liturgii rzymskokatolickiej, starokatolickiej, luterańskiej i anglikańskiej główna szata liturgiczna zakładana przez kapłana do mszy świętej i tych czynności, które łączą się z nią bezpośrednio.
Kolumna przodu i tyłu: na rypsowym tle bordowego jedwabiu wzór złożony z motywu grubego pnącza, dużych kwiatów i liści paproci. Wzór wykonany jest nicią złotą, a w drobnej części jedwabiem bordowym. Pnącza przeplatające się z sobą tworzą cebulastą rezerwę. W rezerwach mieszczą się kwiaty na łodygach. Brzegi pnączy, kwiatów i liści zdobi drobny motyw pełzankowy, wykonany w bordowym jedwabiu. Boki z welwetu bordowego, dobierane później.
Tkanina jedwabna z brokatelą. Styl orantu to renesans.
Ornat pochodzi z przełomu XVI i XVII wieku. Długość orantu to 116 centymetrów.
Obraz świętego Józefa znajduje się w muzeum pod kaplicą. Ekspozycja mieści się w dolnej kondygnacji kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w. Górna kondygnacja (kilkakrotnie przebudowywana) to kaplica Matki Bożej Kębelskiej. Muzeum powstało w 1995 r. z inicjatywy Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy i ówczesnego proboszcza ks. infułata Jana Pęzioła.
Styl postimpresjionizm. Materiał i technika olej, płótno.
Kościół katolicki ukazuje św. Józefa jako wzór takich cnót, jak posłuszeństwo Bogu, wiara, pracowitość, męstwo, sprawiedliwość, czystość, piękna miłość, skromność, ubóstwo, milczenie, opanowanie. Święty Józef jest wzorem męstwa. Na jego temat wydawane jest wiele publikacji. Na całym świecie istnieją ośrodki badawcze prowadzące studia z zakresu józefologii tj, refleksji teologicznej na temat świętego Józefa.
W Polsce m.in. w Kaliszu działa Polskie Studium Józefologiczne, a od 1673 tamtejsza bazylika kolegiacka Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny jest narodowym sanktuarium św. Józefa. W 2009 również w Kaliszu miał miejsce X Międzynarodowy Kongres Józefologiczny. Jako postać biblijna św. Józef jest zwieńczeniem Starego Testamentu. Święty Józef jest doskonale oddany woli Bożej. Jako głowa Świętej Rodziny z Nazaretu, został przez Boga obdarzony wyjątkową łaską i zaufaniem, wyrażająca się w tym, że Bóg powierzył mu Marię i Jezusa - Syna Bożego pod jego opiekę, w związku z tym Kościół katolicki uważa go za postać wyjątkową, godną kultu i naśladowania. Św. Józef przez Kościół katolicki jest ukazywany również jako pogromca duchów piekielnych.
Obraz świętego Józefa znajdujący się w muzeum w Wąwolnicy ma wymiary 199 centymetrów (wysokość) na 74 centymetry (szerokość).
Obraz świętego Franciszka znajduje się w muzeum pod kaplicą. Ekspozycja mieści się w dolnej kondygnacji kościoła zamkowego zbudowanego w XIV w. Górna kondygnacja (kilkakrotnie przebudowywana) to kaplica Matki Bożej Kębelskiej. Muzeum powstało w 1995 r. z inicjatywy Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Wąwolnicy i ówczesnego proboszcza ks. infułata Jana Pęzioła.
Styl formizm. Materiał i technika olej, płótno
W 1979 roku Jan Paweł II ogłosił św. Franciszka patronem ekologów i ekologii.
W 1981 roku w Krakowie franciszkanie założyli Ruch Ekologiczny św. Franciszka z Asyżu, który prowadzi wiele działań edukacyjnych i proekologicznych.
13 marca 2013 roku św. Franciszek stał się patronem kardynała Jorge Maria Bergoglia, który jako pierwszy w historii przyjął po wyborze na papieża imię Franciszek. Kościół katolicki obchodzi wspomnienie św. Franciszka 4 października. Franciszek z Asyżu został ogłoszony świętym 16 lipca 1228 roku przez swego przyjaciela, papieża Grzegorza IX (wcześniej kard. Ugolino).
Stopa wypukła, owoidalnie sfalowana, pokryta trybowanym ornamentem regencyjnym. Brzeg stopy otoczony jest pasem pukli ukośnych. Cokół stopy żeberkowany, członowany, wydzielony od wierzchu profilem. Na wierzchu stopy, zakończonej stożkowo, cztery owoidealne kartusze, wśród łamanych regencyjne taśm, liści akantu i kampanuli. Stożek stopy gładki, zakończony obwód koła lambrekinową. Nodus gruszowaty o silnym przewężeniu szpulowatym.
Stopa owalna sfalowana o wypukłym, trybowanym wierzchu, zakończonym stożkowo. Stożek zakończony obwódką lambrekinu. Nodus gruszowaty, ujęty toczonymi was Kami i pierścieniem. W zakończeniu trzonu bałas zdobiony od spodu wieńcem lancetowatych liści. Słońce w aureoli promieni prostych i sfalowanych naprzemian. W zakończeniu korona królewska. Melchizedech obustronnie ujęty otokami. Po stronie awersu otok trybowany w motyw woluty. Wśród wolut kiście winogron. Na otoku sześć broszy szlifowanego kryształu górskiego oraz dodany później kaboszon z żółtego szkła /topaz?/.
Nad otokiem półpostać Boga Ojca. Na odwrocie słońca otok, w którym trybowany i wycinany ażurową motyw liści akantu. Wierzch stopy zdobiony wyjącym się koliście pnączem, wśród którego na osiach stopy cztery kwiaty. Na odwrocie plakietki Boga ojca wygrawerowano „Remont 1970”. Styl barok dojrzały. Materiał i technika srebro trybowane, złocone.
Styl klasycyzm. Materiał i technika mosiądz srebrzony.
Na wierzchu stopy grawer. „Memento animae Stanislai Sacerdotis + die 20 Juni A.D. 1864”
Podkategorie
Strona 7 z 14